หญิงชราคนนั้นกล่าวขึ้นว่า"สวัสดี รูปหล่อ ฉันชื่อโรส อายุแปดสิบเจ็ดแล้ว มาให้ฉันกอดสักทีสิ"
ผมหัวเราะกับท่าทางของเธอ และตอบอย่างร่าเริงว่า"แน่นอน ได้สิครับ " แล้วเธอก็กอดผมอย่างแรง ผมถามเธอว่า"ทำไมคุณถึงมาเรียนมหาวิทยาลัย เอาตอนที่อายุน้อยและไร้เดียงสาอย่างนี้ละ.. "
เธอตอบด้วยเสียงปนหัวเราะว่า "ฉันมาหาสามีรวยๆ ที่ฉันจะได้แต่งงานด้วย แล้วมีลูกสักสองสามคน..."ผมขัดจังหวะเธอ โดยถามว่า "ไม่เอาครับ.. ถามจริงๆ " ผมสงสัยจริงๆ ว่า อะไรทำให้เธอมาเรียนที่นี่ตอนที่อายุขนาดนี้ และเธอตอบว่า"ฉันฝันมานานแล้ว ว่าฉันจะได้ปริญญา และตอนนี้ ฉันก็กำลังจะได้ปริญญาที่ฉันฝัน"หลังเลิกเรียนวิชานั้น เราเดินไปที่อาคารสโมสรนักศึกษาด้วยกัน และนั่งกินชอคโกแลตปั่นด้วยกัน เรากลายเป็นเพื่อนกันในทันทีตลอดสามเดือนหลังจากนั้น เราจะออกจากชั้นเรียนพร้อมกัน และจะไปนั่งคุยกันไม่หยุด ผมนั้นประหลาดใจเสมอเมื่อได้ฟัง "ยานเวลา" ลำนี้แบ่งปันความรู้ และประสบการณ์ของเธอให้กับผม
ตลอดปีนั้น โรสได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยของเรา และเธอนั้นจะเป็นเพื่อนได้กับทุกคนในทุกที่ที่เธอไป เธอรักที่จะแต่งตัวดีๆและดื่มด่ำอยู่กับความสนใจ ที่นักศึกษาคนอื่นๆ มีให้กับเธอ เธอได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่เมื่อถึงตอนสิ้นสุดภาคการศึกษา เราได้เชิญโรสให้มาพูดที่งานเลี้ยงของทีมฟุตบอลของเราผมไม่เคยลืมเลยว่า เธอได้สอนอะไรให้กับเรา ... พิธีกรแนะนำตัวเธอ และเธอก็เดินขึ้นมาที่แท่น
ตอนที่เธอกำลังเตรียมตัวที่จะพูดตามที่เธอตั้งใจนั้นเธอทำการ์ดที่บันทึกเรื่องที่เธอจะพูดตกพื้น เธอทั้งอาย ทั้งประหม่าแต่เธอโน้มตัวเข้าหาไมโครโฟนแล้วบอกว่า"ขอโทษด้วยนะ ที่ฉันซุ่มซ่าม ฉันเลิกกินเบียร์มาตั้งนานแล้วแต่วิสกี้พวกนี้มันแรงจริงๆ... ฉันคงจะเอาบทของฉันมาเรียงใหม่ไม่ทันแล้วงั้นฉันก็คงได้แค่บอกเรื่องที่ฉันรู้ให้กับพวกคุณก็แล้วกัน"
พวกเราทุกคนหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง ตอนที่เธอเริ่มต้นว่า
"พวกเราทุกคนนั้น ไม่ได้หยุดเล่นเพราะเราแก่หรอก แต่เราแก่เพราะว่าเราหยุดเล่นที่จริงแล้วมีเคล็ดลับสู่การที่จะยังหนุ่มสาวอยู่เสมอมีความสุขและประสบความสำเร็จอยู่ 4 ประการ
1) พวกคุณจะต้องหัวเราะ และมีเรื่องสนุกๆ ขำขันทุกวัน
2) พวกคุณจะต้องมีความฝัน เมื่อไรก็ตามที่คุณสูญเสีย ความฝันของคุณไป คุณจะตาย มีคนมากมายที่ยังเดินไป เดินมาอยู่ทั้งๆที่ตายไปแล้วและไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตายไปแล้ว..
3) การที่คุณ "แก่ขึ้น" กับ "เติบโตขึ้น" นั้นมันต่างกันมาก ถ้าคุณอายุสิบเก้า แล้วนอนอยู่บนเตียงเฉยๆปีหนึ่งและไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย ตลอดทั้งปี คุณก็จะอายุยี่สิบถ้าฉันอายุแปดสิบเจ็ด แล้วนอนเฉยๆ ไม่ทำอะไรเลยตลอดทั้งปี ฉันก็จะอายุแปดสิบแปด ทุกๆ คนนั้นจะแก่ขึ้น ทั้งนั้นไม่จำเป็นต้องอาศัยความสามารถอะไรเลยประเด็นของการ เติบโตขึ้น นั้นอยู่ที่การแสวงหาโอกาสในการเปลี่ยนแปลง
4) อย่าทิ้งอะไรไว้ให้เสียใจภายหลัง คนสูงอายุส่วนใหญ่นั้น ไม่เสียใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไปแล้ว แต่มักจะเสียใจกับสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ คนที่กลัวความตายนั้น มีแต่คนที่ยังมีสิ่งที่ต้องเสียใจค้างอยู่ "
เธอจบการพูดของ เธอด้วยการร้องเพลง "The Rose" อย่างกล้าหาญและเธอได้แนะให้พวกเราทุกคนศึกษาเนื้อร้องของเพลงนั้นและเอาความหมายเหล่านั้นมา ใช้กับชีวิตประจำวันของพวกเรา
เมื่อสิ้นปีการศึกษานั้น โรสได้รับปริญญาที่เธอได้เริ่มฝันไว้เมื่อนานมาแล้ว
หนึ่งสัปดาห์หลังจบการศึกษา โรสจากไปอย่างสงบเธอนอนหลับไปและไม่ตื่นขึ้นอีกเลย นักศึกษากว่าสองพันคนไปร่วมพิธีศพของเธอ เพื่อแสดงความเคารพ ต่อหญิงชราผู้วิเศษ
ผู้ได้สอนให้พวกเขาได้รู้ ด้วยการทำให้เห็นเป็นตัวอย่างว่า .......ไม่มีคำว่าสายเกินไป ที่จะเป็นทุกสิ่งที่คุณสามารถเป็นได้
เมื่อคุณอ่านเรื่องนี้จบลง กรุณาส่ง คำแนะนำอันดีเยี่ยมนี้ต่อให้กับเพื่อนและครอบครัวของคุณ พวกเขาคงจะชอบมัน
เรื่องราวเหล่านี้ส่งต่อกันมาเพื่อระลึกถึงหญิงชราที่ชื่อ โรส
หนึ่งสัปดาห์หลังจบการศึกษา โรสจากไปอย่างสงบเธอนอนหลับไปและไม่ตื่นขึ้นอีกเลย นักศึกษากว่าสองพันคนไปร่วมพิธีศพของเธอ เพื่อแสดงความเคารพ ต่อหญิงชราผู้วิเศษ
ผู้ได้สอนให้พวกเขาได้รู้ ด้วยการทำให้เห็นเป็นตัวอย่างว่า .......ไม่มีคำว่าสายเกินไป ที่จะเป็นทุกสิ่งที่คุณสามารถเป็นได้
เมื่อคุณอ่านเรื่องนี้จบลง กรุณาส่ง คำแนะนำอันดีเยี่ยมนี้ต่อให้กับเพื่อนและครอบครัวของคุณ พวกเขาคงจะชอบมัน
เรื่องราวเหล่านี้ส่งต่อกันมาเพื่อระลึกถึงหญิงชราที่ชื่อ โรส
จงจำไว้ว่า
"การแก่ขึ้นนั้น เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แต่การเติบโตขึ้นนั้นเป็นสิ่งที่เราเลือกได้เราอยู่ได้ด้วยสิ่งที่เราได้รับ แต่เราจะมีชีวิตอยู่เพราะสิ่งที่เราให้ไป"
44 ความคิดเห็น:
บทความนี้ให้แนวทางที่ดีในด้านความต้องการที่จะก้าวหน้าอายุมิใช่อุปสรรคความมุ่งมั่นที่จะต้องทำให้สำเร็จในด้านการศึกษาสำคัญกว่า(แต่ต้องมีเงินจ่ายค่าหน่วยกิต/ค่าเทมอครบด้วย)
สุขภาพดีขอบทความเกี่ยวกับสถานที่พักผ่อนเพื่อเป็นอาหารใจด้วย
กะทิฝากบอกท่านรองฯด้วยว่าซื้อขนมจากแดนใต้มาฝากน้องๆรุ่น 24ด้วย พี่ก็รอของฝากเหมือนกันใกล้จะสอบฝลายภาคแล้ว มาช่วยกันดูแลblog จะได้มีอะไรสดชื่นกันบ้าง
คนเราไม่แก่เกินเรียน อยู่ที่ความมานะ อดทน และตั้งใจ
อ่านแล้ว..เหมือนชีวิตพวกเราเลย แต่ผม 27 ครับ จบแล้วยังไม่ตาย ขออยู่อีกหน่อย
กำลังใจ สำคัญที่สุด สู้ๆๆ(จะไม่ไหวแว้ววว)
บทความนี้ทำให้รู้ว่าการเรียนไม่มีวันจบสิ้นจริงๆ และการที่โรสพูด ยังให้ข้อคิดเรื่องที่ว่ายาอายุวัฒนะที่แท้จริงคือการมีอารมณ์ที่ดี (หัวเราะ???)อยู่เสมอ
ความรู้ต้องการสูงสุดขณะนี้พร้อมแล้วที่มหาวิทยาลัยเกริกปริญญาคือความสำเร็จที่ทำได้จริง
น่าชื่นชมอย่างยิ่ง ฟังทีไรก็ขนลุก
ขอร่วมแสดงความยินดีล่วงหน้ากับว่าที่บัณฑิตใหม่ อีก1ปีคุณน้าทั้งรุ่น24 จะได้รับปริญญาอย่างเช่นที่ตั้งใจไว้รวมถึงคุณโรสในบทความนี้ด้วย ผมดีใจที่สุดครับที่จะมีคุณน้าของผมที่จบจากมหาวิทยาลัยเกิรกแห่งนี้ ร่วมกับเพื่อนทั้งหมด
วัยรุ่นเป็นวัยแห่งการศึกษา..วัยแห่งการเรียนรู้
หนูคิดว่าถ้าหนูตั้งใจ และมุ่งมั่น..จบก่อนแก่แน่นอน
เรียนแบบไม่เครียดมาก เรียกว่า..เรียนสนุก ลุกนั่งสบาย..แต่หนูไม่ทิ้งอนาคตแน่นอน
แม่สอน..แม่บอก กรอกลง 2หูตลอด
สมบัติและมรดกที่ให้..คือความรู้
การเรียน..ยังเป็นหน้าที่ ที่ผมต้องทำอยู่คับ
มุ่งมั่น เติมฝัน ต่อยอดสู่อนาคตที่ดี
วันก่อนดูรายการ VIP คุณยายท่านหนึ่ง ไม่มีโอกาสเรียนภาษาไทย ตอนเด็ก ตอนนี้ไปเรียนกับเด็กๆรุ่นเหลน เพียงเพื่อเติมเต็มส่วนที่ขาดหาย..นับถือครับ
การศึกษามีทั้งในห้องเรียน ถนน ใต้ตึก ป้ายรถเมล์ อื่นๆ อีกมากมาย อย่ามองผ่านนำมาวิเคราะห์และคิดด้วยเหตุด้วยผล ก็เป็นการศึกษาอย่างหนึ่ง
ต้องเรียนต่อไปเรื่อยๆ ตรี โท เอ...ไม่ดีกว่า
ปริญญาอยู่ไม่ไกลแล้ว 2 เทอมเองสู้ๆ นะคะ
เทอมนี้รู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน แต่เห็นมังกรราชบุรีแล้ว โอ้โห! ยิ่งเรียนยิ่งสด
เรียนเอาความรู้เป็นธง ปริญญาเป็นเพียงของแถม คิดได้อย่างนี้... เลิศ
มังกร ราชบุรี..คนนี้น่านับถือนะ มานะ..มานะ มาเรียนจริงๆ(อยากให้วันเสาร์มี 2 วัน)
เห็งล่วย..จิงจิง ยิ่งเรียงยิ่งหนุ่ม..
เมื่อไรจะวันเสาร์ ซะทีนะ คิดถึงมหาลัยจัง
คิดเหมือนกันเลย..
บางทีก็เบื่อๆ..ก็เรียนมันไม่สนุกเหมือนเล่นนี่ครับ
บทความนี้น่ารักมาก แต่ตอนจบเศร้าจัง
That's why we are here!!
- พวกเรายังไม่แก่เกินเรียน
- พวกเรามีเรื่องแบ่งปันกัน ไม่ว่าจะทุกข์ สุข
หรือสนุกสนาน
- พวกเรามีความฝันอย่าง Rose
- พวกเราจะจดจำแต่สิ่งดีๆ ที่ทำร่วมกัน
พวกเราจะใช้ทุกๆ ช่วงจังหวะของชีวิตที่มีร่วมกันให้มีความหมายที่สุด
ใครว่าการศึกษา..ไม่สำคัญขอเถียงเลยนะ
เพราะเมื่อคุณเข้าสู่วัยทำงานจะรู้เลยว่า..
การศึกษาไม่ใช่ตัววัด..แต่เป็นตัวแบ่ง
ก็มีความฝัน..และมุ่งมั่น..เหมือนคุณโรส
แต่เราไม่ตาย..ตอนจบอย่างคุณโรสนะ
เพราะเรายังฝันต่ออีกเยอะ..
ถ้าอายุ แปดสิบเจ็ดแล้วยังไปเรียนอยู่..
ลองหลับตานึก..เราจะเป็นแบบไหนหนอ
อ๋อ..ก็แบบที่สวยอยู่แบบเดิมนี่แหละ..ก็เราเป็น..อมตะ นี่นา55
ความรู้..ต้องคู่กับ..ความดี นะจ๊ะ
**ใช่จ๊ะความแก่นั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยจริงๆ อ่านแล้วรู้สึกมีอะไรติดที่คอ กลืนน้ำลายไม่ค่อยลง ขนก็ลุกขึ้นมาเฉยๆ พูดไม่ออก**
พวกหนูเรียน.หนักมากเลย ไม่รู้แบกอะไรไปเรียน55
*** คนเรียนก็แก่ คนสอนก็หง่อม
เรียนจบ คนสอนอยู่ศาลา 1 คนเรียนอยู่ศาลา 2
พวกศาลา 2 ส่วนใหญ่ขึ้นสวรรค์
พวกศาลา 1 ส่วนใหญ่ไปนรก ตามไปแก้ F แก้ I ที่แจกจ่ายไว้ตอนยังมีชีวิตอยู่
....บาปกรรมมีจริงนะครับ....
สงสารอาจารย์จัง อย่างนั้นศาลา 2 ด้วยกันดีกว่า แจก A+ ไปเลยจารย์ ขึ้นสวรรค์ ชัวร์ ป้าด.......
การเรียนไม่มีวันสิ้นสุดจริงๆครับ
ขนาดพวกผมทำงานด้านกฏหมาย..ยังต้องเติมเต็มแม่บทกฏหมายตลอด
รู้อะไร..ไม่สู้รู้วิชา
บางทีผมก็ร้อนวิชา..ถึงต้องไปหาที่ฝึกวิชาไง55
เพราะกระแสสังคม..คนที่เก่ง..มีความสามารถกว่าย่อมเป็นที่ยอมรับนับหน้าถือตา..
เมื่อคุณขาดสิ่งนั้นจะทำอย่างไร??
ก็ต้องเรียนรู้..เพิ่มเติมความรู้.เพื่อไปให้ถึงจุดนั้น..
สังคมถึงจะยอมรับคุณ..
สุขสันต์ครบรอบวันเกิดคุณน้องทิชา(26สิงหาคมฯ)คงจะไม่ช้าไปสำหรับความตั้งใจที่พร้อมอวยพรให้ในครั้งนี้ให้มีความสุขสุขภาพดีร่ำรวยสวยอย่างนี้ตลอดไป
ไม่ทราบว่าเป็นใคร..ก็ขอขอบพระคุณสำหรับพรที่ให้
คุณส่งมาด้วยใจ..เราก็เอา.ใจรับเหมือนกัน
ขอให้พรที่ให้..เป็นจริงทันตาเห็น..สาธุ เพี้ยง
ทิ.มีความสุข..พีก็ต้องมีความสุขเช่นกันนะ
คนเกิดเดือน.สิงหาคม นี่
ช่างน่ารัก..นิสัยดี..เสียนี่กระไร555 หุ หุ
ได้อานิสงส์..จากอาจารย์จริงๆ
ทำให้วันคล้ายวันเกิดปีนี้..มีความสุขจัง
..เมื่อหันเข้ามามองที่จิต
ทั้งชีวิตจะต่างไป...
กราบขอบพระคุณอาจารย์คะ
ทิ-ชา
เราจะมุ่งมั่นให้สำเร็จดั่งที่ตั้งใจไว้ขอแสดงความยินดีกับชายสวมเสื้อครุยทั้ง3คนในรูปด้วย
ขอแนวความคิดเห็นของท่านผู้นำจากราชขบุรีเพื่อเผยแพร่กับสมาชิกblogด้วย
เพื่อนๆสมาชิกขอเรียนถามเย็นวันนี้ไปร่วมกู้ชาติหรือไปร่วมแกงค์กินกัน ขอโหวตด่วน!
แสดงความคิดเห็น